Fire

آری، آری ، زندگی زیباست زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست گر بیفروزیش، رقص شعله اش در هر کران پیداست ورنه، خاموش است وخاموشی گناه ماست سیاوش کسرایی / / / / / Life is like fire, can burns forever. If we turn it on we can see flame dances from far away, other wise its dark and thats our fault.

تنهایی مکان نمی شناسد زمان نمی داند همه جا با ما هست. چیزهایی می آید چهره اش را می پوشاند تا وقتی کسی به ما نگاه می کند آن را نبیند
تنهایی دیروز و امروز نمی داند همیشه با ماست . آدمی تنها به این دنیا می آید و در تنهایی هم از این دنیا می رود. در این میانه خود را با چیزهایی خوش می کند تا تنهایی اش را فراموش کند
تنهایی من و تو نمی داند. صدا و سکوت نمی داند. تنهایی همین است که می بینیم
کسی از تنهایی به داستان روی می آورد. کسی شعری می سراید. کسی عاشق می شود و کسی انسان می کشد
کسانی این تنهایی را دوست دارند کسانی از آن گریزانند. وسیله ها متفاوت است.
کسی خود را به بستر سکس می اندازد و کسی خود را به دام مواد. کسی سیگار دود میکند و کسی کاغذی سیاه می کند. کسی ورزش می کند. کسی می رقصد. کسی ساعتها بین آدمها پیاده می رود. کسی سفر می کند و کسی کار می کند شب و روز.


ستگین